آب وهوا
استان مازندران استانی با آب وهوای معتدل می باشداین روستا نیز با موقعیتی بسیار عالی دارای آب وهوای معتدل می باشد.مسافت بسیار نزدیک هم با دریا وهم کوه وجنگل آب وهوایی منحصر به فرد به این روستا بخشیده است.البته درچند سال اخیر مقداری برگرمای هوا افزوده شده است اما با این وجود دارای هوایی دلنشین می باشد.
شهدا،جانبازان،آزادگان روستا
با شروع جنگ این خطه از سرزمین آریایی ایران حضور پررنگی درمیادین نبرد داشته است.البته حضور در جنگ برای حفظ کیان ودین وشرکت در میادین سیاسی واعتقادی چیز غریبی دراین خطه نیست.بزرگان این محل به یاد دارند که درهنگام پیروزی انقلاب چه جنبه جوشی بر محل حکم فرما بودحضور برخی از افراد در حزب هاوگروه های مختلف مخالف نظام گذشته نوید حرکت های خودجوش را می دادافرادی که امروز در مناصب دولتی در خدمت گزاری به ملت مشغولند خوب آنروزها را در ذهن دارند.
با شروع جنگ جوانان این منطقه نیز به مناطق جنگی می شتافتند.جوانان برگزیده وبرومندی که بدون هیچ ادعایی فقط برای بودن ما،زنده ماندن ایران عزیز،حفظ ناموس وکیان دست به اسلحه بودند وبهترین ووالاترین موهبت الهی را اخلاص نمودند.این خطه قهرمان،حدود 14 شهید و15 جانبازو4آزاداه را تقدیم کشور نمودتا سهم خود را ادا کرده باشد.
اسامی این عزیزانی که هریک در واقع کلام قهرمانانی هستند که برخلاف خیلی از ما که متاسفانه درحرف وکلام فقط قهرمانیم در عمل کلام خود را معنی کردند عبارتند از:
شهید بزرگوار علی شرج اسلامی فرزند ذبیح
شهید بزرگوارعلیرضا زنده دل فرزند حسن
شهید بزرگوارحشام زنده دل فرزند حسن
شهید بزرگوارفرج اله اسحاقی فرزند مرحوم اسماعیل
شهید بزرگوارغلامرضا شرج خیری فرزندعلی آقا
شهید بزرگوارولی خزائی فرزند مرحوم قربانعلی
شهید بزرگوارعلی خزائی فرزند مرحوم قربانعلی
شهید بزرگوارجهاندار احمدی فرزند حاج جلیل
شهید بزرگوار محمدقمی فرزندفرزانه
شهید بزرگوارنظام اسحاقی نیمور وجیه الله
شهید بزرگوارسیاوش شرج خیری
شهید بزرگواردانش خجیر فرزند ابوالقاسم
شهید بزرگواردانش نعیمائی
شهید بزرگوارغریبعلی مارگیر فرزند حسین
درکنار این بزرگواران که زنده جاوید می باشند عزیزان دیگری نیز حضور دارند که به مقام جانبازی نائل آمدند.جانبازی مقام کمی نیست مقامی است که همه ما با نام آن به یاد جانباز بزرگ اسلام حضرت ابوالفضل(ع)می افتیم که بنابرگفته امام حسین(ع) تکیه گاه حسین بود اسامی این عزیزان عبارتند از:
ارسلان اسحاقی فرزند نوروز
نادعلی شریفی فرزند مرحوم مسیح
رضوان شریفی فرزند مرحوم محمدعلی
عقیل شرج خیری فرزندمرحوم یحیی
موسی شریفی فرزند امیدعلی
مصطفی شریفی فرزند مرحوم جعفر
حاج قاسم متاجی فرزند فتح الله
روشنعلی کرمانی فرزند مرحوم خدابخش
حسن متاجی نسب فرزند مرحوم محمد
یوسف متاجی فرزند مرحوم عزیز
شهرام سمرقندی فرزند مرحوم ساقی
یدالله اسحاقی فرزند وجهه اله
فرج الله فرجی فرزند فرج
فتح الله رستمی فرزند کاظم
اسامی آزادگان این خطه عبارتند از:
عبدالله شریفی فرزند مرحوم اسحاق
باباعلی اسحاقی فرزند مرحوم شجاع
قاسم شریفی فرزند مرحوم ستار
عین الله عظیم پور فرزندمرحوم محمدحسین
تاریخچه روستا
درمورد تاریخچه روستا آثار مستندی وجودندارد اما براساس امامزاده ای که در روستای همجوار به نام سیدعلی کیا سلطان(متعلق به 700سال پیش) وگفتار بزرگان بر وجود مردمانی به نام گبری ها در روستا ووجود محلی به نام قلعه در روستاظن یقین می رود که پیشینه سکونت دراین روستا به پیش از ورود اسلام به ایران برسد(گبری در زبان عام مردم این خطه یعنی بی دین،البته منظور داشتن دین زرتشتی وآتش پرست بوده است که با وروداسلام وبه خصوص ورود طوایف جدید این نام برآنان اطلاق می شده است.البته اطلاعات کافی درمورد آنان وجودندارداما چیزی که بنابر گفته های پیشینیان مصداق دارددر مورد سرگذشت آنان این است که گروهی از آنان برای حفظ دین خود مجبور به کوچ ازاین محل شدندوبسیاری نیز دین جدید را قبول کردند.افرادی طایفه دیوسالاررا از بازماندگان این افراد می دانند اماسندیتی وجودندارد.این گبری ها که ساکنان اولیه منطقه بوده انددر قسمت شمالی مکان فعلی روستا از منطقه معروف به آب سربند زندگی می کردند وزندگی آنان متکی به جنگل بوده است.البته دلیل زندگی این افراد درمناطق بالا دست نزدیکی به آب وداشتن اشراف برمنطقه بوده است).رشد جمعیتی دراین روستا در قدیم کند بوده که دلیل این امر را میتوان دروجودطبیعت سرسخت،کمبود بهداشت جستجو کرد..از طرفی چون در گذشته حالت مردابی وپوشش لجنی وطبیعی زیاد بوده است انواع زیادی حیوانات موذی وپشه وجودداشته که امراض مختلفی را به همراه داشته اندکه مردم بومی بیشتر تمایل به زندگی در ییلاقات کجورداشتند.البته بیشتر قالب افرادفعلی بومی این روستا از دو ییلاق نیمور وویسرمی باشندکه دلیل این امر به نظر در سرچشمه گرفتن رودخانه جوار این روستا(خیررود)ازاین دو منطقه ییلاقی باشد.دلیلی دیگری که دال برگرایش مردمان قدیم این روستابه زندگی در ییلاقات به خصوص در شش ماه اول سال وایام گرم سال را میتوان به کوچ دادن دام ها به ییلاقات در تابستان اشاره نمود.این خصلت ییلاق گزینی را در نسل فعلی هم میتوان یافت هرچند با تغییرات اساسی درنحوه زندگی،کم شدن ارتباطات عاطفی،نداشتن سکونت گاه در ییلاقات،کم رنگ تر شده است اما بسیاری از افراد در زمان های بیکاری ویا تعطیل سعی به رفتن به ییلاقات دارند.آثار کشف شده قدیمی که در جنگل های این روستا وروستاهای همجوار(بندپی ونجارده)که اغلب به صورت قاچاقی می باشدبر پندارهای نقل شده سندیت بیشتری می بخشند.
از طرفی دیگر مردمان این خطه با آداب زرتشتی به صورت قهر آمیز برخورد نکرده اند که نمود این واقعیت را می توان در دلبستگی ونقل قول های بزرگان درمورد آداب ها ومراسماتی که در قدیم برگزار می شد عنوان نمود که متاسفانه در نسل جدید به فراموشی سپرده شده است آدابی چون چهارشنبه سوری وپریدن از کاه وبزرگ داشتن یاد مردگان،حضور دسته جمعی در مراسمات به خصوص عروسی وعزا،دسته گیری در روز اول عید،چله نشینی و...
تصاویر روستا
تصاویرروستا
دفتردهیاری
نمای داخلی ساختمان دهیاری
نمای داخلی ساختمان دهیاری
تعاونی خیررودکنار
مدرسه ابتدایی خیررودکنارساختمان قدیمی
مدرسه ابتدایی خیررودکنار ساختمان جدید
چاه آب قدیمی خیررودکنار
زمین والیبال خیررودکنار
زمین فوتبال خیررودکنار(به دلیل عبور کانال آب به صورت کلی تخریب شده است)
کانال آب خیررودکنار
سالن ورزشی
نمایی از روستا(تصویر زیر)
طبیعت جنگلی وبکر روستا